MVP ng Buhay Ko!!!

IT’S MY FIRST DAY
It’s my first day sa new school ko. Hayy.. Nahihirapan pa akong mag-adjust.
Ako nga pala si Sean. Dalawampu’t dalawang taong gulang. Katamtaman ang tangkad, may matangos na ilong, maputi at katamtamang katawan. Sabi ng mga kaibigan ko mas gwapo pa daw ako kay Ryan Agoncillo. Hindi sa pagmamayabang, every time na naglalakad ako sa mall, halos lahat ng mga makakasalubong ko e tumitingin uli paglampas ko sa kanila. “A man worth a second look” sabi nga ng mga kakilala ko.
Ilang magpartner na rin ang nag-away mapa-bi man o straight kasi humahabol ng tingin sa kin ang mga babae at bading na nakakasalubong ko. Naranasan o na ring awayin sa text ng kung sino-sino na nagsasabing inagaw ko daw ang asawa nila, etc. Hindi na lang ako pumapatol. Kahit papaano naman kasi pinalaki ako ng mga magulang ko na may takot sa Diyos. Subalit hanggang ngayon, hindi ko pa rin maamin sa kanila ang aking tunay na pagkatao. At isa pa, hanggang ngayon pala ay virgin pa rin ako…
Galing ako sa isang pribadong unibersidad sa Manila… Kaso maraming dumating na problema sa pamilya namin. Natanggal sa trabaho si mommy at nalugi ang business ni daddy.. Alam ko ng mangyayari ito several months ago. Pero hindi pa rin ako handa ng tuluyan na akong lumipat ng paaralang pinapasukan.
June 13, 2007. di ko malilimutan ang araw na ito. Bukod sa ito ang unang araw ng pasok dito sa pampublikong unibersidad na aking nilipatan, wala akong kamalay-malay na ngayong araw ko rin makikilala ang taong magpapatibok ng aking puso.
“Woooooh!!!! Go Mike,,, Crush ka talaga namin.”
“Hayyyyy I love you Mike! Ang galing galing mo talaga!”
“Sige ishoot mo pa. Pakitaan mo yang mga mayayabang na yan! Go #23!”
Yan ang maririnig mong sigawan sa gymnasium ng university… Mapa-babae, lalake, bading, matanda o bata iisa lang ang pangalang sinisigaw. MIKE. Sino ba naman tong Mike na to at kahit yata mga lalaki e nababading?
Pinilit kong makipagsiksikan sa mga estudyante at gurong nanonood. Curious lang talaga ako kung ano ang itsura ni Mike at kung paano sya maglaro.
“Excuse me po. May titingnan lang.” Ayan sa wakas, malapit ko na syang makita.
“Ano ba yan, abala? Nauna kami dito ‘no! Ayan di ko tuloy nakita ang pagshoot ng bola ng asawa ko. Bwiset!!!” Sigaw sa akin ng isang estudyanteng bading na sa kapal ng foundation sa mukha e halos di mo na makilala.
“Hmp, mahadera. Akala mo kung sinong maganda e parang nasunog na bibingka naman ang mukha.” Sa loob-loob ko.
“Another three points from Mr. MVP 2006, With red jersey #23 Mike Humphrey!” sigaw ng announcer.
“Hmmm… Mike Humphrey, Tunog Kano hehe…. Gwapo nga siguro talaga. At Mr. MVP pa pala ang mokong na to.” napapangiti na ako.
Malapit na akong makalapit sa mismong court… Ayan, nakikita ko na ang jersey ng mga naglalaro, may kulay pula at may puti rin. Red number 23. Ayun!!!
Saktong pagtayo ko upang tingnan ang mukha ng taong nagsusuot ng red jersey #23, nang makita ko ang mabilis na galaw ng bola papunta sa direksyon ko. Huli na para makaiwas pa.
“Tol, ilag!!!” Sigaw ng lalaking tinatawag nilang Mike.
Bago pa ako mawalan ng malay, naitatak ko pa sa aking isipan ang maamong mukha ng lalaking nagbabala sa akin. Shet! Ang gwapo… Hayyyy,,, nasa langit na ba ako?
——————MY ANGEL
Ang sakit pa rin ng ulo ko…. Teka nasaan ako? Ang huling alam ko e nasa gymnasium ako at nanonood ng laban ng basketball. Tapos may biglang parating na bola at may gwapong lalake at…
“Mr. Ramirez, kumusta na ang pakiramdam mo? Natamaan ka ng bola kanina. Ok ka lang ba?” Tanong ng nurse sa akin.
Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Kinapa ko ang noo ko at may naramdaman akong bukol.
“Binigyan na kita ng first aid, don’t worry maya-maya lang liliit na yan.”
“Thanks nurse. Sino po pala ang nagdala sa akin dito?” Tanong ko.
“Ahh.. Yung Mr.MVP last year, si Mike. Binuhat ka nya mula sa gym hanggang dito sa clinic. Bumalik na rin sya sa game kasi hindi sya pwedeng mawala. Alam mo naman kung gaano kahalaga si Mike sa basketball team natin. Pero binilinan na nya akong gawin ang lahat para maging maayos ang pakiramdam mo. Eto may iniwan palang sulat si Mike sayo.”
Hindi ko na naintindihan ang iba pang sinabi ng nurse. Inimagine ko ang itsura namin ni Mike habang buhat nya ako. Hay kilig! Napapangiti ako sa pag-iisip ng senaryong yon. Hanggang ngayon hindi ko pa rin malimutan ang maamong mukha ng lalaking tumulong sa akin. Ang anghel na si Mike. Tiningnan ko ang sulat sa aking mga kamay. Nakasulat iyon sa pinunit na medical referral na siguradong pinunit lang ni Mike sa isa sa mga papel sa clinic. Binasa ko ang sulat.
MR. SMILEY,
PASENSYA NA KANINA. NADULAS KASI SA KAMAY KO ANG BOLA. DON’T WORRY MAKAKABAWI DIN AKO SAYO.
GET WELL SOON =)
P.S. TEXT ME 0927-4455-***
MIKE
Nawala ako sa aking sarili at niyakap ko ang unan. Habang nakangiti at nangangarap…
“Mr. Ramirez?” Naguguluhang tanong ng nurse.
“Sorry… Namiss ko lang ang girlfriend ko.” namumulang sagot ko. Shet!!! nakakahiya. =)
——————THANKS CHERRY
Bago ako umalis ng clinic tinext ko si Mike at nagpakilala. Nagpasalamat din ako sa kanyang ginawang tulong sa akin. Syempre pa-straight effect muna. Baka maturn-off pa lovey-doves ko. Hehehe
Nakauwi ako ng bahay ng hindi ko namamalayan. Ano ba itong nangyayari sa akin? In love na ba ako? Ahhhh… Mahirap. Pwede po bang i-postponed muna itong nararamdaman ko? Hindi pa ako handa….
Pagdating sa bahay naabutan ko si Papa na nanonood ng basketball sa TV at si Mama naman ay naghahanda ng hapunan namin.
“Anak kain ka na.”
“Hindi na ma, pagod po ako.” Hindi ko na nakuhang ilapag ang mga gamit ko. Dumiretso na ako sa kwarto ko at nahiga.
“Pa, may problema yata anak mo.”
“Normal lang yan. Nahihirapan pa kasing mag-adjust sa bago nyang environment. Hayaan mo na.”
“Baka naman iniisip pa rin nyang….”
“Don’t worry ma, sasabihin din natin sa kanya lahat.”
Hindi ko namalayan kung ilang minuto na akong nakatitig sa kawalan. Mike, Mike, Mike. Paano ka ba mawawala sa isip ko.
Pagtingin ko sa cellphone ko, 1 message received. Nakasilent pala kaya hindi ko naramdaman. Bumilis ang tibok ng puso ko ng malaman ko kung kanino galing ang text… Kay Mike!
HI SEAN AKA MR.SMILEY, SANA BUMUTI NA PAKIRAMDAM MO. WATCH KA LAGI NG GAME HA… DUN KA NA SA HARAP UMUPO IPAGRERESERVE KITA NG SEAT PARA MAKABAWI AKO SAYO. =)
Walang anu-ano’y…
RING!!! RING!!! Hmmmm. Sino naman kaya itong tumatawag sa akin? Istorbo sa day-dreaming ko. Kinuha ko ang cellphone at nakita ko ang name ni Cherry sa screen. Kababata ko si Cherry at classmate ko sya sa Philippine Literature… Siya lamang ang tanging nakakaalam ng aking tunay na pagkatao.
“Hello Cherry.”
“Hello Sean. Kumusta ka na? Nabalitaan ko kay Norman na dinala ka raw sa clinic. Ano ba ang nangyari?”
“Ah wala yun. Nahilo lang. Bakit ka nga pala napatawag?”
“Si Ma’am Reyes kasi inutusan akong maghanap ng mga willing sumali sa pep-squad ng university. Magtatry din ako. Sama ka rin. Sige na, please.” At nagbubeautiful eyes pa si Cherry. Akala naman e madadaan nya ko sa ganon!
“Pep-squad? Ano ka ba naman Cherry? Lalo mo akong binubuking sa mga tao nyan.”
“Hindi. Sean naman o. Sige na. Madami rin namang mga straight guys na sasali gaya nina Mac2x, Ronnie at Andrew. O ano join ka na?”
“E para san ba kasi yang pep-squad na yan?”
“Tayo yung laging magchicheer sa mga basketball players ng school… Hindi mo ba sila type? Lalo na si Mike….. Naku pag sumali ka sa pep-squad araw-araw mo syang makikita.”
“Cherry….”
“Ano?!!”
“Kelan ang try-out?”
——————MYSTERY GUY
June 15, 2006
Sa awa ng Diyos, nakapasa naman kami ni Cherry sa try-out for the pep-squad. Kasehodang magkabali-bali na ang buto ko sa katawan go pa rin. Ang mahalaga machicheer ko na at makikita ko pa sa malapitan ang mahal kong si Mike.
Pagkatapos ng try- out ay pawis na pawis ako. Iyon pa naman ang hate ko, ang pagpawisan. Pinauna ko na si Cherry dahil siguradong iniintay na sya sa kanila. Kasama naman nya ang iba pa sa tropa namin. Dumiretso na ko sa shower room na para talaga sa mga basketball players ng team. Ok lang siguro to. Mukhang wala namang ibang tao kaya naghubad na ako ng suot kong shorts and tshirt. at binuksan ang shower.
“Brrrr! ang lamig….” Nangatog ako sa ginaw sa unang tama ng malamig na tubig sa aking katawan.
Nang biglang mamatay ang ilaw. Sobrang dilim sa paligid. Wala akong makita.
“Oh my….” Di naman talaga ako matatakutin lalo na sa dilim, subalit ng mga panahong yon na ako lang mag-isa sa shower room at wala akong makita kahit ano, bumilis talaga ang tibok ng aking dibdib. Nang biglang lumagabog ang pinto….
“Excuse me po, may tao ba dyan?”
At ang tunog ng nilock na seradura.
“Sino yan?” Walang sagot. Lalo akong kinabahan…
At narinig ko na lang ang hakbang ng isang taong mukhang palapit sa akin..
“Sino ka? Ikaw ba ang nagpatay ng il….” Di ko na natapos ang gusto kong sabihin dahil biglang tinakpan ng misteryosong tao ang aking bibig. Mahigpit nyang hinawakan ang aking dalawang kamay upang di ako makawala. Sabay halik sa akin… Napakainit at marubdob ang ginawa nyang halik. Nakahubad na ang lalaki. Nadarama ko na matipuno ang lalaki at ang kanyang katawan ay may natural na korte, hindi gaya ng mga nagjigym. Matigas ang kanyang dibdib at mamasel ang kanyang mga braso. Sa kabila ng kakapusan ng liwanag, nakapagtataka na nagagawa kong buuin sa aking isipan ang mala-adonis na katawan ng aking kaulayaw. Di ko namamalayan ay tumitigas na pala ang aking pagkalalaki na hawak-hawak na nya ng mga oras na yon… Mahigpit ang pagkakahawak nya sa aking mga kamay upang di ako makawala.
Parang nagugustuhan ko na ang ginagawa ng taong ito sa akin. Sa katunayan, kahit nung alisin na nya ang pagkakatakip ng kanyang kamay sa aking bibig ay hindi na ako sumigaw. Tinulak nya ako pababa ng katawan nya at tinapat ang aking mukha sa piraso ng karneng iyon sa pagitan ng kanyang hita. Nang mahanap ko ang ulo ay agad ko itong sinubo. Ang sarap, walang amoy. Sobrang laki ng maugat nyang titi…. Parang braso ng sanggol… Kahit wala pa akong karanasan sa sex ay hindi naman ako ganon kainosente para hindi malaman ang ginagawa ng dalawang lalake kapag nagtatalik. May koleksyon din naman ako ng mga m2m videos sa bahay na lagi kong pinapanood tuwing ako’y nag-iinit.
Hinawakan ko ang dibdib at napagtanto kong balbon pala ang lalakeng aking katalik… Iniisip ko ng mga panahong iyon na kung si Mike sana ang kaniig ko ngayon ay wala na akong mahihiling pa. Bigla akong idinapa ng misteryosong lalake. Narinig kong dumura ang lalake at may pinapahid sya sa aking pwet. Tangina! papasukin yata ako nito.
“Ahhhhhh!” Ramdam ng buong katawan ko ang napunit na laman sa aking pwet. Masakit sa umpisa subalit sa patuloy na swabe nyang pag-ulos, ang sakit ay napalitan ng kiliti at sarap…. Napakagaling ng lalakeng ito. Ganito rin kaya kagaling makipagsex si Mike?
Magkasabay kaming nilabasan na ang misteryosong lalake…. Nakapagtataka na kahit walang humahawak sa ari ko ay nagawa kong makapagpalabas. Impit na ungol lamang ang kanyang ginawa. Iniiwasan nya ang lumikha ng tunog marahil upang di ko maalala ang boses nya. Ok lang pinaligaya mo naman ako.
Di ko na maalala kung ilang beses pa naming inulit ang aming pagpapakaligaya. Hindi ko makakalimutan ang pangyayaring ito sa buong buhay ko.
Makalipas ang ilang minuto ay umalis na si Mistery Guy subalit nag-iwan sya ng isang pinong kagat sa aking dibdib..
——————M-I-K-E- MIKE!!!
June 29, 2006
“Ok guys, this is gonna be your first cheering performance. You worked hard for this kaya ipakita nyo sa team ang suporta nyo sa kanila. Ok?”
“Ok ma’am”
“Hey Sean bakit mukhang pagod na pagod ka at nahihirapan kang lumakad? May pilay ka ba?” Si Cherry.
“Ah eh napansin mo pala? Oo… tinuruan kasi ako ng kaibigan ko ng Taekwondo, since hindi naman sanay ang katawan ko, nahihirapan ako now.”
“Ah…” Di na muling nagtanong si Cherry. Wala syang kamalay-malay na ang misteryosong lalaki ang may kagagawan ng lahat.
Maya-maya pa ay pumosisyon na kami ni Cherry. Nahihiya ako sa suot ko. Tight red pants sa baba and fitting shirt sa taas. Bakat na bakat ang aking ari at may hubog din namang katawan. Kanina pa ako tinitilian ng mga babae at bading bago pa man magsimula ang game. Nahihiya ako. Hindi ako sanay. Ano ba naman itong pinasok ko? Hay Mike ginagawa ko ang lahat ng ito dahil sayo…
Nagvibrate ang phone ko. May nagtext. Di ko kilala ang number. 0922-8877-*** Ang message: HI SEAN… THIS IS MY NEW NUMBER. JUST WANNA SAY I LOVE YOU… SORRY IF I AM SAYING THIS. I CAN’T HELP IT… AND SORRY SA MGA NANGYARI NOONG ISANG (some text missing).
Sus, malamang si Jerry na naman to. Na check op na siguro kaya hindi dumating ang ibang part ng message. Nakita ko syang nakaupo sa katapat naming bleachers at super ngiti, may hawak na cellphone. Si Jerry ay ang makulit na kaibigan ng pinsan ko. Matagal ng nagtetext sa kin at nanliligaw. Kaso hindi ko sya type. Nagsosorry siguro sya sa patuloy nyang pangungulit sa akin. Text ni Mike ang inaantay ko subalit kahapon pa sya hindi nagpaparamdam. Nakita ko naman na may tinetext sya sa phone nya ngayon2x lang. At mukhang seryoso sya… Sino na namang babae yon? Hmmppf nagseselos ako ha. Ano kaya ang nangyari sa mahal ko? Di na ko nagreply at tinago ko na ang cellphone sa bulsa.
Tinawag na ng announcer isa-isa ang pangalan ng mga players ng team… At may cheer kami sa bawat isa sa kanila. Nang pinakilala na si Mike, umayos ako ng tayo at ngumiti ng ubod tamis.
“M-I-K-E- Mr. Hottie! M-I-K-E MIKE! HUMPHREY!”
“Ei Sean ang lakas yata ng sigaw mo.”
“KJ mo talaga Cherry.” Hmp di ko na sya pinansin at tinuon ko na ang pansin ko kay Mike.
Ang gwapo talaga ni Mike… Hawig sya nung gumanap na Harry sa Ang Lalake Sa Parola. 6’2 ang height. Kayumanggi ang kulay ng balat. May mabalahibong binti at medyo kulot na buhok. At sa tuwing binabasa nya ang lips nya lalo itong pumupula. Hindi rin nya maitago ang laki ng bukol sa pagitan ng kanyang mga hita na parang talong na gumagalaw sa tuwing sya ay naglalaro. Ilang gabi na rin syang laman ng aking pantasya. At twing iniisip ko sya, kahit limang beses ay kaya kong labasan. Bigla ko tuloy naalala si Mistery Guy. Kumusta na kaya sya?
Sa kalagitnaan ng laro, sinenyasan na kami ni Ma’am Reyes para gawin ang stunt na matagal din naming pinractice– Bubuo kami ng pyramid. Dahil maliit si Cherry sya ang nasa ibabaw ng pyramid. At sa kamaas-malasan, balikat ko ang tinutungtungan nya.
“Steady ka lang Sean ha, baka mahulog ako dito, patay ka sa kin!”
“Oo naman. Takot ko na lang sa yo.”
Nang mabuo na namin ang pyramid, hiyawan ang lahat sa gym. Syempre proud na proud kami lalo na si Ma’am Reyes. Lamang pa rin ang basketball team ng school ng 22 points. At ngayon si Mike uli ang may hawak ng bola. Sigurado na ako na maipapasok nya yan. Ilang segundo bago ishoot ni Mike ang bola, lumingon muna sya sa side namin, at sa akin sya nakatitig, ngumiti ng ubod tamis at saka kumindat… Alam kong hinahanap ng mga tao kung sino ang nginitian ni Mike. Nagbubulungan din ang mga kasama ko at bawat isa’y nag-iisip na sya ang type ni Mike… Kung alam nyo lang!
Pasok ang bola, subalit nanlalambot ang aking tuhod. Kilig, hiya, saya, nagsama-sama na ang pakiramdam ko. May naramdaman na lang akong dumiin sa aking balikat. At ang sigaw ni Cherry.
“Ahhhhhhhh!!!!”
Nakita ko na lang sya sa sahig hawak-hawak ang kanyang balakang at masama ang tingin sa akin.
“Patay!”
——————I QUIT!
Two weeks na akong nagchicheer sa team. Magaling na rin ang pilay ni Cherry. Enjoy ako sa ginagawa ko dahil kahit papaano ay nakakatulong ako sa paglalaro ni Mike. Hanggang ngayon ay hindi pa rin sya nagtetext. Pinaparing ko naman pero unattended. Di naman nya siguro ako iniiwasan. Pwera na lang kung alam na nya ang lihim ko. Alam ko namang busy sya. Inamin ko na rin pala kay Cherry ang nararamdaman ko kay Mike. Mukhang wala namang problema.. Iyon ang akala ko….
Wala pang talo ang team namin for this season. At masasabi kong dahil iyon kay Mike. That day, tinanghali ako ng gising dahil nilalagnat ako. Pagtingin ko sa orasan, 9:30am na. 9am ang Championship Game. Pagtingin ko sa cellphone ko, battery empty pala kaya hindi ko narinig ang alarm. Kinuha ko ang charger at nagcharge ng fone. Pag-on ko, 6 messages received. Di ko muna binasa. Siguradong galing yun sa mga ka-pep squad ko. Hinahanap na siguro ako. Dali-dali akong kumilos at nag-ayos. Papunta na ako sa school ng mabasa ko ang unang text: From 0922-8877-*** SAN KA NA PO? MISS NA KITA. Hmp! Si Jerry talaga. Tiningnan ko ang number ng nagpadala ng iba pang text at lahat katulad ng nauna. Hayyy… Miss talaga ako ng mokong. Di ko muna binasa ang iba pang messages. Pagkatapos mag-ayos, nagmamadali akong pumunta sa school….
Late na ako nakarating sa gym. Halftime break na. Malayo pa lang ako ay rinig ko na ang sigawan ng mga nanonood. Parang hiyaw na kinikilig. Ano kaya’ng meron?
“Sean….”
“Ano ang nangyayari Cherry?”
“Ah eh….”
Hindi ko na hinintay na sumagot si Cherry. Kitang-kita ng mga mata ko ang dahilan ng hiyawan Palibhasa nangangalahati na ang game, pawis na pawis na ang mga players. Ang nakaagaw ng aking atensyon ay ang senaryo sa gitna ng court. Isang babae na sexy at maganda ang nagpupunas ng pawis kay Mike. At ang mokong mukhang kinikilig naman… Nasasaktan ako.
Di ko namalayan ang pamumuo ng luha ko sa aking mga mata. Ang matagal ko ng pinapangarap na lalaki, may girlfriend na pala. Ang laking tanga mo Sean! Sa tingin mo ba papatol sa isang gaya mo ang crush ng bayan na si Mike. Magtigil ka nga. Ilusyunada ka kasi. Buti nga at yan ang napala mo!
Tuluyan ng tumulo ang aking mga luha sa sobrang awa sa sarili. Tama. Sino ba naman ako para mahalin ng isang gaya nya?
“Sean are you ok?” Tanong ni Cherry.
Di ko na nagawang lingunin si Cherry. Umalis na ako ng gym at tumatakbong umiiyak. Nakasalubong ko si Ma’am Reyes at tinatanong kung ano ang problema.
“Sean what’s the matter? Aalis ka na agad samantalang di pa naman tapos ang game…”
“Sorry ma’am. I quit na po. Personal problem… Sorry” sagot ko kay Ma’am Reyes.
Sa sobrang sama ng loob ko ay hindi ko na napansin ang pahabol na tingin sa akin ng lalakeng lihim akong iniibig…
Patuloy akong lumuha. Tiyak ang aking mga mga paa sa kanilang patutunguhan. Buo na ang aking desisyon. Dumiretso ako sa Student Affairs Office nang tumunog ang aking cellphone. From 0922-8877-*** BAKIT KA UMALIS? MAY PROBLEMA BA? ANG TAGAL KITANG INANTAY TAPOS AALIS KA NA AGAD…. =’(
“Ano ba Jeffrey? Tantanan mo na ako!” Sa sobrang inis ko, pinatay ko ang aking cellphone…
——————HE IS THE ONE.
“Sigurado ka na ba sa desisyon mo Mr. Ramirez? Wala ka pang one month sa university e magtatransfer ka na? Is there any problem? May di ka ba nagustuhan sa pamamalakad ng school?” tanong sa kin ni Mr. Roque.
“Wala po Sir. This university has been very good to me. Dito ko po nakilala ang tunay na ako….Wala po akong reklamo. Nagtayo po kasi ng bagong business sa Cebu si Papa, at mahihirapan po akong magstay mag-isa dito sa Manila. I hope you understand Sir Roque”
Somehow, totoo ang mga sinabi ko kay Sir Roque. Nagtayo ng bagong resort sa Cebu si Papa. In a place na talagang dinarayo ng tao… Sabi nga ng mga kakilala ko, 100% sure daw na magbuboom ang business. Subalit hindi lamang yun ang rason. Sa totoo lang kayang-kaya ko namang magpaiwan sa Manila at mamuhay independently. Pero kung ang tanging taong nagbibigay ng kasiyahan sa akin sa eskuwelahang ito ay pag-aari pala ng iba, wala na rin akong karapatang manatili pa… Mahirap ang desisyong pinili ko. Subalit kailangan. Kaysa unti-unti naman akong patayin ng hirap at sakit ng kalooban.
Lumabas ako ng office dala ang mga dokumento na nagbibigay laya sa akin upang lumipat muli ng unibersidad… Nakayuko akong naglalakad sa tagong bahagi ng Administration building at nasa malalim na pag-mumuni-muni kaya hindi ko namalayan ang pagtigil sa harap ko ng dalawang taong hindi ko inaasahang makita.
“Mike?” Di ako makatingin ng diretsko kay Mike na nang mga oras na iyon ay kasama ang magandang babae na nagpupunas ng pawis nya sa court. Ang girlfriend nya na masarap pagsisipain ang mukha!
“Kumusta na Sean? May problema ba? Sabi ni Cherry bigla ka na lang daw umalis sa gym ng umiiyak. Nareceive mo ba ang mga text ko?”
“Nakaoff ang phone ko.” Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at in-on ko yun. Tsaka ko nakita ang mga messages na kaninang umaga ko pa di nababasa. Hmp Sinungaling ka talaga. E puro text ni Jeffrey to….
“Ganon ba. Ah syanga pala, Sean I want you to meet my cousin, Lorie. Lorie, this is Sean”
“Hi Sean, I’m Lorie. So ikaw pala ang matagal ng kinukwento ng pinsan ko. Tama sya. You’re cute.” Nakita kong siniko ni Mike sa tagiliran si Lorie.
Tama ba ang pagkakarinig ko? Pinsan? Di ko maitago ang pagkagulat ko. At parang marami ng alam si Lorie sa akin. Sa gulat ko, nabitawan ko pa ang mga dokumentong aking dala. Tinulungan ako ni Mike sa pagpulot non.
“Pinsan mo? Akala ko…”
“Akala mo ano? Girlfriend ko? Sweet lang talaga kami ni Lorie. Kasi sa buong angkan namin kami lang ang halos magkasing-edad. First time nyang manood ng game ko kanina kasi 5 years sya sa US kaya naman excited talaga si pinsan, kaya pati pagpunas ng pawis ko ginawa na rin hehehehe. Teka, iyon ba ang rason kung bakit umalis ka sa gym kanina? At balita ko kay Ma’am Reyes e nagquit ka na daw.”
Di ako sumagot. Nahihiya ako. Nakangiti lang si Lorie…
“Bakit pala hindi ka na nagtetext?” Pag-iiba ng tanong ko kay Mike.
“Matagal na akong nagtetext sa yo. Di ka nga nagrereply. Nawala kasi ang cellphone ko nung isang araw. E since memorize ko naman ang number mo, tinext agad kita. Number mo nga lang ang nasave ko eh.”
“Wag mo na nga akong bolahin!” Naiinis ako.
“That’s true Sean, nagtampo nga si Tita Agnes, Mike’s mom kasi hindi memorize ni pinsan ang number nila hahahahaha!” Si Lorie.
Namumula na ako. Nang bigla kong maalala ang mga text messages na kanina ko pa hindi nababasa. Binasa ko ang mga text. Nagulat ako sa aking mga nabasa.
From 0922-8877-*** ASAN KA NA PO? GISING NA. MAGSISIMULA NA ANG GAME. =)
From 0922-8877-*** MR. SMILEY, UNATTENDED CP MO… MISS YOU NA.
From 0922-8877-*** GALIT KA BA SA KIN DAHIL SA NANGYARI SA TIN SA SHOWER ROOM NUNG ISANG GABI? I AM SORRY. NAGAWA KO LANG YUN DAHIL MAHAL KITA. HINDI AGAD AKO NAGPAKILALA SAYO DAHIL NAGUGULUHAN PA AKO THAT TIME PERO SIGURADO NA AKO SA FEELINGS KO FOR U. PLS REPLY.
From 0922-8877-***GALIT NA SI COACH KASI TEXT AKO NG TEXT… MAHAL, REPLY KA NAMAN. =(
From 0922-8877-*** I LOVE YOU SEAN. SA YO KO LANG NARAMDAMAN TO. -YOUR BABY MIKE
“Mike?” Tumutulo na pala ang luha ko ng hindi ko namamalayan.
“Yes baby?” Nakangiti si Mike. Alam na nyang nabasa ko na ang lahat ng mga text nya.
Lumapit si Mike sa akin at saka ako niyakap.
“I love you Sean, since the first time na natamaan kita ng bola, minahal na pala kita. Di ko makakalimutan yung oras na buhat-buhat kita para dalhin sa clinic. Tinititigan lang kita, at sabi ko mahal na nga yata kita. Ewan ko ba ang bilis ng mga pangyayari. Di ko mapapatawad ang sarili ko king may nangyari sa yong masama. Subalit patuloy kong tinatanggi ang aking nararamdaman. Ngayon ko lang naramdaman ito at sa lalaki pa, kaya gulong-gulo ag isip ko ng mga nagdaang mga araw. I hope you understand” Lalong humigpit ang yakap ni Mike. Wala syang pakialam kung may nakakakita man sa amin. Ako ang unang kumalas.
“What’s wrong baby?” Nag-aalalang tanong ni Mike.
“Sigurado ka ba? Ayoko sa lahat yung niloloko ako.” Lalo akong napaiyak.
“Wag ka nang magduda, i am telling you seryoso sya sa yo Sean.” Lumapit sa akin si Lorie at nagpatuloy.
“Alam mo bang tumawag pa sa kin yan sa US para lang pauwiin ako at ipapakilala ka daw sa kin. Nung una nagulat ako ng malaman kong guy ka din. Kilalang-kilala ko yang pinsan kong yan na sisiga-siga at andami ng pinaiyak na mga babae but who am I to question the mystery of love diba? I am a witness of how much he loves you.”
“Wag ka na kasing magpakipot…” Si Cherry. Nagulat ako dahil bigla na lang siyang sumulpot mula sa kung saan. Mukhang kanina pa sya nakikinig at nagtatago lang.
“Ikwento mo sa kanila kung paanong pinuno mo ang room mo ng mga pictures ni Mike. At wala kang pakialam kahit makita ng mga parents mo yung room mo. Ang explanation mo na lang e trip mo lang gumawa ng collage! Papalusot ka pa friend, collage? e pictures lang naman ng isang tao ang gamit mo hahahaha.” Patuloy sa pang-aasar si Cherry.
“Wow! Totoo ba yon sweety pinuno mo ng mga pics ko ang room mo hehehehe?” Nakangiti pa rin si Mike. Di ako makatingin ng diretso sa mata nya. Ahhh parang awa nyo na po, kung panaginip ito, ayoko ng magising.
“At saka matagal na nilang alam. At tanggap ka nila Sean. Tanggap nila kung ano ka.” Si Cherry pa rin. Ang saya ko. Kung totoo ang lahat ng mga sinasabi ni Cherry ako na ang pinakamasayang tao sa buong mundo.
“Dont worry kung sasabihin mo lang na mahal mo rin ako, pupunuin natin ang room mo ng pictures nating dalawa.”
“Hmp nang-aasar ka pa. E alam mo namang mahal din kita.”
“You mean?” Gusto ng magtatalon ni Mike.
“Yes Mike, I love you so much. Ikaw lang ang lalaking inibig ko at sa tingin ko ay ang huling lalaking mamahalin ko sa habambuhay.” Sa sinabi kong yon ay hinalikan na naman ako ni Mike at hindi ako nilubayan kung hindi pa ako kinapos ng paghinga.
“Tsaka Sweety pasensya na sa kagat ko last night ha? Napadiin yata.” Kahit nakayakap ay nagawa pa ring magbiro ni Mike
“Loko!” Sabi ko sa kanya sabay kurot ng pinong-pino sa kanyang tagiliran.
Ang sarap palang umibig. Lalo na kung ang taong mamahalin mo ay mamahalin ka din hindi dahil sa kung ano pa man kundi dahil sa wagas at tunay na pagmamahal.

Jelly Beans Love Story

             Hindi ako mahilig sa jelly beans. Pero nung dumating yung jelly beans galing sa sister ng roommate ko, naintriga ako. Isang malaking garapon ng jelly beans na siguro ay mga 1000 ang laman at may 49 flavors. Hinanap ko agad yung chocolate pudding na flavor na nakalagay sa listahan. Lahat ng kulay brown, kinuha ko. Pero hindi chocolate ang lasa ng mga jelly beans na kinain ko.

          May coffee, may plum, may licorice, may rootbeer... ngunit walang chocolate. Sa kakahanap ng chocolate flavor, hindi ko napapansin ang ibang 48 flavors na nasa garapon. At na-realize ko, ikaw ang the elusive chocolate pudding flavor na jelly bean sa buhay ko. Na-obsessed ako sa lahat ng kulay brown na jelly beans. Iyong roommate ko, na-explore na yung ibang flavor.

            May bubble gum flavor, may piña colada, may peanut butter, may sizzling cinnamon, may caramel popcorn. Lahat yun, nasarapan sya. Ako, hindi ko pinapansin ang ibang jelly beans. Naka-tuon ang pansin ko sa brown jelly beans.  

            Parang ikaw. Sa kakahabol sa iyo, hindi ko na napansin ang ibang lalake sa paligid ko. Masyado akong naka-focus sa yo, kaya napapalampas ko na ang mga matitinong lalake na nagbibigay interes sa akin. Parang yung ibang flavors ng jelly beans na hindi ko natikman dahil ang gusto ko talaga eh yung chocolate pudding.

          Iyong roommate ko, natikman na nya ang chocolate pudding na jelly bean. Ang swerte naman niya, natikman nya agad ang flavor na gusto ko. Hindi niya hinahangad, yun pa ang napunta sa kanya. Sabi niya, hindi naman daw masarap ung chocolate pudding na jelly bean. Ordinaryo lang ang lasa. Hindi tulad nung mga favorite nyang flavor. Pinatikim nya sa akin yung toasted marshmallow saka ung strawberry cheesecake, masarap naman. Pero, yung chocolate pudding talaga gusto ko eh. Ganon yata talaga yun.

           Mas gusto natin yung hindi natin nakukuha. Nung finally natikman ko ang chocolate pudding na jelly bean, napasigaw ako. At last, nakuha ko rin ang gusto ko. Pero, nung ninamnam ko ang lasa, hindi nga sya masarap.

            Hindi sya ganun ka fabulous. Parang ordinaryong chocolate lang na pinalambot. Pero ang saya nung feeling na finally, nakuha ko rin yun. Matapos akong mapurga sa licorice at root beer flavors.

          Hindi ko pa natitikman ang lahat ng 49 flavors na jelly beans sa garapon. Nangangalahati na ang laman pero chocolate pa rin ang hinahanap ko kapag binubuksan ko ang takip. Fixated pa rin ako sa mga kulay brown na beans, kahit na mas appealing ang pink, violet at blue. Madalas, ibang flavor na nakukuha ko pero kapag sinuswerte, nahahagilap ko rin ang chocolate pudding.

            Oo, hindi worth the aggravation ang paghahanap sa chocolate pudding. Hindi worth ang paghahabol ko sa yo. Ordinaryo ka lang naman. Marami pang hihigit sa yo. May mga blueberry o cotton candy o strawberry daiquiri flavors na lalake sa paligid ko pero hindi ko pinapansin.

          Pero bakit kapag kakain ako ng jelly beans, chocolate pudding pa rin ang hinahanap ko? Bakit kahit na marami naman lalake dyan, ikaw pa rin ang gusto ko? Hay, siguro dahil sa nakasanayan ko na.

one of my sample stories that truly catches the heart...
 As i always say,
  You Never Lose By Loving......
You Always Lose By Holding Back....